HISTORIA
HISTORIA
Bogactwo Puszczy Nadpilickiej doceniali już władcy Polski od czasów piastowskich - toteż bory te do dóbr królewskich należały. Ziemie polskie leżące na zachód linii Pilicy w wyniku II rozbioru Polski znalazły się pod panowaniem pruskim. Władze pruskie odebrały królewszczyzny dotychczasowym dzierżawcą tworząc Urzędy Leśne, które działały w oparciu o ustawodawstwo obowiązujące w państwie pruskim.
W 1815 r. mocą decyzji Kongresu Wiedeńskiego, tereny te znalazły się w zaborze rosyjskim.
W końcu XIX wieku Spała stała się rezydencja myśliwską cara Aleksandra III. Po pierwszej wojnie światowej w niepodległej II Rzeczypospolitej w 1918 roku podzielono lasy podległe Urzędowi Leśnemu Lubochnia na N-ctwo Regny i N-ctwo Spała. W 1922 r. środkową część lasów N-ctwa Spała przydzielono do rezydencji Prezydenta Rzeczypospolitej w Spale. Z pozostałej części lasów utworzono N-ctwa Glina i N-ctwo Lubochnia. Po II wojnie światowej w wyniku przeprowadzonej nacjonalizacji dołączono do lasów N-ctwa Glina lasy właścicieli majątków: Rzeczyca, Wielka Wola i Mała Wola. W 1957 r. N-ctwo zostało przeniesione z Gliny do Spały. W 1973 r. do N-ctwa Spała włączono obszar zlikwidowanego N-ctwa Lubochnia.W 1976 r. do N-ctwa Spała dołączono również obszar leśny zlikwidowanego N-ctwa Rawa Maz. Ten ostatni został jednak odłączony od Spały w 1991 r. Po dokonanych zmianach N-ctwo obejmuje powierzchnię 15.579 ha lasów państwowych.
Najnowsze aktualności
Naukowo w Spale
Naukowo w Spale
W dniu 27 czerwca 2022 roku miał miejsce wykład oraz zajęcia terenowe obejmujące zagadnienia dotyczące „Szaty roślinnej Nadleśnictwa Spała w perspektywie zmian klimatycznych”. Zajęcia zorganizowało Nadleśnictwo Spała we współpracy z miejscowym kołem Polskiego Towarzystwa Leśnego. Całość prowadził dr hab. Marcin Kiedrzyński z Katedry Biogeografii, Paleoekologii i Ochrony Przyrody Wydziału Biologii i Ochrony Środowiska Uniwersytetu Łódzkiego.
W ramach wykładu została przedstawiona geneza i specyfika szaty roślinnej Lasów Spalskich, a także uwarunkowania ekologiczne mające wpływ na kształtowanie i przemiany miejscowej flory. Zaprezentowane zostały również prawdopodobne warianty przekształceń zbiorowisk roślinnych ze względu na zmiany klimatyczne w perspektywie najbliższych kilkudziesięciu lat. Przewidywane kierunki zmian wskazują na stopniowe zwiększanie udziału dębu bezszypułkowego w miejscowych drzewostanach przy jednoczesnym ustępowaniu takich gatunków jak sosna pospolita i świerk pospolity, a w dalszej perspektywie również buk i jodła. Ciekawym zagadnieniem było omówienie tematyki związanej z miejscami (tzw. refugia), gdzie przemiany roślinności i ustępowanie gatunków postępują znacznie wolniej, a także istnieje prawdopodobieństwo zachowania roślinności w lokalnych wariantach mimo zachodzących wokół zmian. Podczas zajęć w terenie uczestnicy byli w miejscu występowania rosiczki okrągłolistnej (Drosera rotundifolia) oraz żurawiny błotnej (Vaccinium oxycoccos) i wełnianki pochwowatej (Eriophorum vaginatum). Następnie oglądano płat roślinności charakterystyczny dla dąbrowy świetlistej Potentillo albae-Quercetum, gdzie udało się znaleźć m.in. miodownika melisowatego (Melittis melissophyllum), kosmatkę gajową (Luzula luzuloides), zerwę kłosową (Phyteuma spicatum) i dzwonek brzoskwiniolistny. Na koniec zajęć uczestnicy odwiedzili jedyne znane w Lasach Spalskich stanowisko pluskwicy europejskiej (Cimicifuga europaea), gatunku reliktowego związanego z dawnymi lasami liściastymi. W pobliżu stanowiska pluskwicy udało się również zobaczyć kwitnącą lilię złotogłów (Lilium martagon), pierwiosnkę lekarską (Primula veris) i fiołka przedziwnego (Viola mirabilis).
W zajęciach wzięło udział 19 pracowników Nadleśnictwa Spała.
Tekst i zdj.: Radosław Trzciński
