Wydawca treści
HODOWLA LASU
Podstawowym zadaniem hodowli lasu jest zachowanie i wzbogacanie lasów istniejących (odnawianie) oraz tworzenie nowych (zalesianie), z respektowaniem warunków przyrodniczych i procesów naturalnych. Hodowla lasu obejmuje zbiór i przechowywanie nasion drzew, produkcję sadzonek na szkółkach, zakładanie oraz pielęgnację i ochronę upraw leśnych oraz drzewostanów.
Hodowla lasu korzysta z dorobku nauk przyrodniczych, m.in. klimatologii, gleboznawstwa, botaniki czy fizjologii roślin. W pracach hodowlanych leśnicy dążą do dostosowania składu gatunkowego lasu do siedliska. Dzięki temu las jest bardziej odporny na zagrożenia.
Las, jeśli nie powstał w sposób naturalny, jest sadzony przez leśników. Sadzonki hoduje się w szkółkach. Uprawy są poddawane zabiegom pielęgnacyjnym i ochronnym. Mają one stworzyć optymalne warunki wzrostu dla drzew najbardziej pożądanych w składzie gatunkowym rosnącego drzewostanu. Ostatnim elementem hodowli jest wycinka drzew dojrzałych, tak aby możliwe było odnowienie lasu, w sposób optymalny dla wymagań rosnących gatunków drzew.
Powszechna ochrona, trwałość utrzymania, ciągłość i zrównoważone wykorzystanie wszystkich funkcji lasów oraz powiększanie zasobów leśnych to cztery główne zasady gospodarki leśnej w naszym kraju.
Zadania z hodowli lasu mają na celu stworzenie jak najlepszych warunków do powstania nowego pokolenia drzew. W Nadleśnictwie Spała w 2013 roku młode pokolenie zainicjowano na powierzchni 129,78 ha, w zdecydowanej większości poprzez odnowienie sztuczne (127,58 ha) oraz w wyniku naturalnego odnowienia się lasu (2,28 ha).
Odnowienie sztuczne wykonuje się poprzez sadzenie młodych drzewek na powierzchniach pozrębowych na uprzednio przygotowanych glebach.
Naturalne odnowienie polega na samoistnym rozsiewaniu się nasion pod okapem drzewostanu lub w jego bezpośrednim sąsiedztwie. Jednak aby ten proces przebiegał jak najlepiej niezbędny jest wkład i praca człowieka. Należą do nich rozluźnianie drzewostanu, w wyniku którego do dna lasu dotrze niezbędne do skiełkowania nasion światło a następnie przygotowanie gleby pod obsiew. W roku 2013 wyprzedzające przygotowanie gleby pod odnowienia wykonano na powierzchni ok. 110 ha.
Młode drzewka należy chronić przed zachwaszczeniem. W tym celu przeprowadza się pielęgnację gleby m.in. wykaszanie chwastów, która w Nadleśnictwie Spała została wykonana na powierzchni ok. 370 ha.
We wczesnej fazie rozwoju drzewostanu (do 15 lat) przeprowadza się czyszczenia wczesne. W ramach tego zabiegu m.in. zostają usunięte osobniki chore lub wadliwe, wykonuje się przerzedzenie przegęszczonych partii oraz usuwa niepożądane gatunki, zagrażające młodemu pokoleniu. W ubiegłym roku czynności te objęły powierzchnię ok. 123 ha.
Kolejnym zabiegiem w następnej fazie wzrostu (najpóźniej do 30 lat) są tzw. czyszczenia późne. W ich ramach wyznacza się a następnie usuwa drzewa o niekorzystnych cechach z widocznymi wadami rozwojowymi. Zabiegi te przeprowadzono na powierzchni ok. 101 ha.
Czyszczenia wczesne oraz czyszczenia późne, przeprowadzane w najmłodszych fazach rozwoju lasu odgrywają ważna rolę w regulacji skład gatunkowego i kształtowaniu pożądanej formy przyszłego drzewostanu.
Nasiennictwo
Nadleśnictwo posiada dwa wyłączone drzewostany nasienne w oddz. 80 a - 8,00 ha; 74 h - 2,28 ha - Obręb Lubochnia i oddz. 174 f - 5,00 ha - Obręb Spała, a powierzchnia łączna Gospodarczych Drzewostanów Nasiennych wynosi 746,39 ha. Drzewa mateczne stanowią łącznie 59 szt. (sosna - 34 szt., olsza czarna - 25 szt.)
Plantacja nasienna w leśnictwie Żądłowice brzozy brodawkowatej zajmuje 6,26 ha
Produkcja szkółkarska
Produkcja szkółkarska w nadleśnictwie prowadzona jest na szkółce leśnej o powierzchni 9,76 ha zlokalizowanej w obrębie Spała, Leśnictwie Jasień - w oddz.: 136 b, g. Powierzchnia produkcyjna szkółki wynosi 5,10 ha , manipulacyjna 4,66 ha. Obecnie powierzchnia produkcyjna podzielona jest na 8 kwater. Szkółka zaopatrzona jest w niezbędny sprzęt oraz w stałą deszczownię. Poza nasionami modrzewia, świerka, jodły, buka i częściowo olszy czarnej, nadleśnictwo zaopatruje się w nasiona z własnej bazy nasiennej. Szkółka produkuje rocznie około 2,3 miliona sadzonek.
Przeczytaj więcej na stronie lasy.gov.pl.
Najnowsze aktualności
ślady powstańców warszawskich w lasach spalskich
ślady powstańców warszawskich w lasach spalskich
1 sierpnia 2020r., w 76 rocznicę wybuchu Powstania Warszawskiego przywołujemy trzy wspomnienia:
- Strzelca Jana Antoniego Jaśka, pseudonim „Bet”, syna Walentyny z Marcinkiewiczów i Antoniego urodzonego 22 czerwca 1922 r. w Poznaniu. W 1942 r. ojciec zabiera go z Warszawy skąd przenoszą się do Kosowa Lackiego. Ojciec, jako leśnik, zostaje zatrudniony w majątku leśnym księcia Erika von Kurzatowskiego. Jan zostaje zatrudniony jako goniec w Nadleśnictwie Łochów. Mając możliwość swobodnego przemieszczania się oraz znajomość języka niemieckiego staje się łącznikiem konspiracji AK. W lipcu 1944 r. wraz z ojcem przenosi się do Warszawy. Zgłasza się do 24 kompani WSOP, stacjonującej na ulicy Kruczej. Tam zostaje zaprzysiężony i wcielony do 4 plutonu 24 kompanii w oddziałach kpt. „Kryski”. Jako strzelec, amunicyjny elkaemu przechodzi szlak bojowy od Śródmieścia do Czerniakowa. Ginie około 20 września 1944 r., broniąc terenu przeprawowego przy statku „Bajka”, nad Wisłą. Ciała nie odnaleziono. Jego portret został odnaleziony, odnowiony i zakonserwowany w Domu Pamięci Męczeństwa Leśników i Drzewiarzy Polskich im. Adama Loreta w Spale.
- Kobiet z Powstania - W małym domku w Królowej Woli, do którego zmuszona była przenieść się Rodzina leśniczego Antoniego Gabrysiewicza po jego aresztowaniu, po Powstaniu znalazło schronienie 8 kobiet i troje dzieci. Rodziny Kubiaków, Gomólińskich, Piwkowskich i Filewiczów, Sienkanów i Osikowskich. Poprzez obóz przejściowy dla warszawiaków, wypędzonych z miasta, Dulag 121 w Pruszkowie, dotarły tu pieszo. Razem z gospodyniami domu przetrwały głód, choroby i zagrożenia ze strony Niemców, Rosjan, Kozaków.
- Od Puszczy Nalibockiej przez Puszczę Kampinoską do Puszczy Spalskiej wędrowali i walczyli Partyzanci trzech puszcz. Zgrupowanie Stołpecko - Nalibockie pokonując trudną drogę w walce, od Puszczy Nalibockiej do Warszawy, tuż przed Powstaniem Warszawskim dotarło do Puszczy Kampinoskiej. 2 sierpnia zgrupowanie zaatakowało lotnisko na Bielanach. Z 2 na 3 września zaatakowało i rozgromiło batalion znienawidzonej formacji SS-RONA.Po ostatnim boju pod Jaktorowem resztki zgrupowania dotarły do trzeciej Puszczy, lasów opoczyńskich i spalskich. Major Adolf Pilch ps. „Góra – Dolina”, były dowódca zgrupowania, stanął na czele konnego oddziału, walczył na dawnych szlakach „Hubala” do stycznia 1945r.
tekst: A. Choromański
